Στις Συμφωνίες Δανεισμού περιλαμβάνονται 4 απαράδεκτοι όροι-ρήτρες που παραβιάζουν το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα, τις θεμελιώδεις αρχές τού Διεθνούς Δικαίου αλλά και του Ευρωπαϊκού.
Αποκορύφωμα
,όμως, παραβίασης των αρχών του Διεθνούς αλλά και του ισχύοντος Συντάγματος (άρθρο
36) αποτελεί η διάταξη του άρθρου Μόνου τού Ν.3847/2010.
Συγκεκριμένα:
1.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ 5 το ελληνικό
κράτος παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που απολαύουν το
ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία σε όλες τις νομικές διαδικασίες σε σχέση με
τη σύμβαση στις οποίες περιλαμβάνονται χωρίς περιορισμούς η κατάσχεση, η
αναστολή εκτέλεσης, η άσκηση αγωγής ,η αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης
και κάθε δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή αν δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό
νόμο. Επίσης, στην απαράδεκτη γνωμοδότηση των δύο νομικών συμβούλων του Νομικού
Συμβουλίου του Κράτους ορίζεται αυτολεξεί: «Ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα
περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο».
Εδώ έχει απαλειφθεί η ανύπαρκτη στο ελληνικό δίκαιο έννοια του αναγκαστικού
νόμου ως νομικού όρου.
2.
Ο όρος απαγόρευσης από τον δανειολήπτη
της ένστασης συμψηφισμού. Αποφυγή συμψηφισμού τού κατοχικού δανείου και των
πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία.
3.
Η δυνατότητα εκχώρησης από τους
δανειστές της απαιτήσεώς τους σε τρίτη χώρα.
4.
Η ρήτρα εφαρμογής του αγγλικού δικαίου
ώστε να αδυνατεί το ελληνικό κράτος να παρέμβει στο τρόπο αποπληρωμής των
ομολόγων όπως θα μπορούσε να το κάνει εφαρμόζοντας το ελληνικό δίκαιο τού
οποίου καταργείται η ισχύς. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εκδοθέν ομόλογο των 3
δις από τη κυβέρνηση Σαμαρά είναι το πιο εγγυημένο και εξασφαλισμένης
αποπληρωμής ομόλογο λόγω της ρήτρας τού αγγλικού δικαίου και της πενταετούς
αποπληρωμής του.
Η
σημαντικότερη, όμως, παραβίαση του ελληνικού Συντάγματος αφορά το άρθρο ΜΟΝΟ
παράγραφος 9 του Ν.3847/2010 που μετατρέπει τη Βουλή σε λέσχη συζητήσεων
στερώντας της την αρμοδιότητα ψήφισης κυρωτικού νόμου.
Συγκεκριμένα,
ορίζεται ότι «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις τού προηγούμενου
εδαφίου εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται
από της υπογραφής τους».
Όλα
αυτά κατά πρόδηλη παράβαση του άρθρου 36 παρ 2 του ισχύοντος Συντάγματός μας
που επιβάλλει την κύρωσή τους με νόμο. Προκύπτει άμεση ευθύνη και του Προέδρου
της Δημοκρατίας για την έκδοση του Ν.3847/10 και τη μη άσκηση του δικαιώματός
του αναπομπής.
